စည္းကမ္းခ်က္မ်ားႏွင့္ အတူ

 

“စက္႐ံုအတြင္း ကြမ္းတံေထြး မေထြးရ၊ ပါး႐ိုက္မည္ဟူေသာ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း၊ အမိန္႔ဆန္ဆန္ စည္းကမ္းခ်က္မ်ားမွ စ၍ “သင္ေကာင္းလွ်င္ ကၽြႏု္ပ္မဆိုးပါ” ဟူေသာ ေဆာင္ပုဒ္အလယ္  “သတိ၊ ေခြးရွိသည္” ဟူေသာ သတိေပးသံအဆံုး ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ေနရာအႏွံ႔တြင္ စည္းကမ္းခ်က္မ်ား၊ ေဆာင္ပုဒ္မ်ား၊ သတိေပးစာမ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္လ်က္ ရွိပါသည္။ သတိေပးျခင္း၊  စည္းကမ္း ထုတ္ျခင္းမ်ားသည္ ေဆာင္ပုဒ္တစ္ခုအသြင္ စာတန္းမ်ားအျဖစ္ ထြက္ေပၚလာေလ့ ရွိသည္။ ထိုအရာမ်ားကို မိမိအိမ္ေရွ႕မွစကာ ေနရာအႏွံ႔ ျမင္ေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။ တခ်ဳိ႕ေသာ စာတန္းမ်ားက ယဥ္ေက်းစြာ၊ တခ်ဳိ႕ေသာ စာတန္းမ်ားက ႐ိုင္းပ်စြာ၊ တခ်ဳိ႕ေသာ စာတန္းမ်ားက ပံုမွန္သာစသျဖင့္ မိမိေျပာလိုေသာ အဓိပၸာယ္တစ္ရပ္ကို သ႐ုပ္ေဖာ္ ထားၾကေလ့ရွိသည္။ ထိုစာတန္းမ်ား၊ စည္းကမ္းခ်က္မ်ားသည္ မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ လူျမင္ကြင္းထဲသို႔ ေပါမ်ားျပည့္ႏွက္စြာ ဝင္ေရာက္ ေနၾကပါသနည္း။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္သာ မဟုတ္ပါ။ ႏိုင္ငံရပ္ျခား ေဒသမ်ားတြင္လည္း စည္းကမ္းခ်က္မ်ားစြာ ထုတ္ျပန္ထားတတ္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္မူ မ်ားျပားေသာ စည္းကမ္းခ်က္မ်ားႏွင့္ ရသေျမာက္ေသာ ေဆာင္ပုဒ္မ်ားကို မျမင္ခ်င္အဆံုး ပိုမိုေတြ႕ရွိ ႏိုင္ၾကမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြက စည္းကမ္းခ်က္ထုတ္ရတာ သိပ္သေဘာက်ပုံ ရသည္။ ေနရာတိုင္းလိုလိုမွာစာတန္းေလးမ်ား လုိက္ကပ္ၾကသည္။ သူေတာင္းစားက ကပ္သည္။ လက္ေဆာ့သူက ကပ္သည္။ အစုိးရက ကပ္သည္။ သက္ဆိုင္ရာက ကပ္သည္။ အဲသလို လူေပါင္းစံုက စာေပါင္းစံုကို ေနရာေပါင္းစံုမွာ ေလွ်ာက္ကပ္ထားၾကတာ ေတြ႕ၾကရပါမည္။

 

စည္းကမ္းမ်ားစြာ၊ စာရြက္ေပါင္းမ်ားစြာ လူျမင္ကြင္းေရွ႕ ထြက္ေပၚလာရျခင္းမွာ စည္းကမ္းမဲ့သူေတြ မ်ားလာေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ လူရွိန္ေအာင္ လက္ေဆာ့သူေတြ မ်ားလာတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ထိုစာမ်ားတြင္ ရသေလးေတြ ပါေနတာကိုလည္း ေတြ႕ျမင္ရသည္။ တခ်ဳိ႕စာေတြက ဖတ္ၿပီးၿပံဳးရသည္။ တခ်ဳိ႕စာေတြက ရယ္ေမာရသည္။ တခ်ဳိ႕က မခံခ်ိမခံသာ ျဖစ္ေစရသည္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ေဒါသထြက္စရာ ျဖစ္ရသည္။ သစ္ေတာ ဝန္ႀကီးဌာနက သစ္ေတာႀကိဳးဝိုင္းမ်ားတြင္ ကပ္ထားေသာ ဆုိင္းဘုတ္ငယ္မ်ားကို ျမင္ဖူးၾကမည္။ “သစ္တစ္ပင္ခုတ္၊ ေထာင္သံုးႏွစ္” တဲ့။ ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ထဲမွာ ပါခဲ့ေသာ ကာတြန္းတစ္ပုဒ္ကို သတိရသြားသည္။ “သစ္တစ္ပင္ခုတ္ ေထာင္သံုးႏွစ္တဲ့...  တစ္ေတာလံုးခုတ္ေတာ့ သူေဌးျဖစ္ေရာ” ဟူ၍။ သေရာ္မႈေလးထဲမွာ စဥ္းစားစရာေတြ အမ်ားႀကီး ပါလာသည္။ ထိုမွဆက္၍  စဥ္းစားၾကည့္ပါလွ်င္ စည္းကမ္း သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကို ေဘးမွာခ်ိတ္ကာ ကိုယ့္စိတ္ႀကိဳက္ ျပဳမူေနၾကသူမ်ားကို ေတြ႕လာရမည္ ျဖစ္သည္။ “ေဆးလိပ္မေသာက္ရ”ဆိုသည့္ ကားေပၚက စာတန္းေအာက္မွာ ယာဥ္ေမာင္းသူတစ္ဖြာ၊ စပယ္ယာ တဖြာျဖင့္ ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလး ေမာင္းႏွင္ ေနၾကတာကိုလည္း ေတြ႕ဖူးၾကပါမည္။ “ကြမ္းတံေတြးမေထြးရ” ဆိုသည့္ ဆိုင္းဘုတ္ကေလးခမ်ာ ကြမ္းတံေတြးမ်ားျဖင့္  ၾကဲပက္ခံထားရသည္ကို ေတြ႕ဖူးၾကပါမည္။ “အမႈိက္မပစ္ရ” ဆိုသည့္ ဆိုင္းဘုတ္ ယိုင္နဲ႔နဲ႔ကေလးက အမႈိက္ပံုႀကီးၾကားမွ သနားစဖြယ္ ထိုးထြက္ေနသည္ကို ျမင္ဖူးၾကပါမည္။

 

“ခရီးသည္မ်ား၏  အသက္သည္ သင့္လက္ထဲတြင္ ရွိသည္”၊ “သင္ႏွင့္ သင့္မိသားစုက ေဘးမသီ ရန္မခဘဲ အိမ္ျပန္လာခ်ိန္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနသည္ကို သတိရပါ” ဟူသည့္ စာတန္းကို ေရွ႕မွာကပ္ၿပီး ဘတ္စ္ကားၿပိဳင္ပြဲမ်ား ျပဳလုပ္ေနၾကသည္ကို အသည္း တယားယားျဖင့္ စီးဖူးၾကပါလိမ့္မည္။ အေၾကာင္းျပခ်က္ အရာမွာလည္း မ႐ိုးၾကပါေပ။ ျမန္မာစကားကလည္း ခပ္႐ႈပ္႐ႈပ္ဆိုေတာ့ အဆင္ေျပ ေနၾကပါသည္။ အမႈိက္မပစ္ရ ဆိုေသာေၾကာင့္ မပစ္ၾက။ အသာအယာပင္ စနစ္တက် စုပံုခဲ့ၾကသည္။ ဆူးေလမီးပြိဳင့္မွာ “ဤေနရာမွ လမ္းျဖတ္မကူးရ၊ ဂံုးေက်ာ္တံတားေပၚမွ ကူးပါ” ဆိုသည့္ဆိုင္းဘုတ္ကို ခပ္တည္တည္ခြကာ အတင္းျဖတ္ကူး ေနၾကသူေတြကို ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ေတြက ခရာတရႊီးရႊီးမႈတ္ၿပီး လိုက္တားၾကရရွာသည္။ ခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ ယာဥ္စည္းကမ္း ထိန္းသိမ္းေရးက ကားႀကီးေတြေပၚ အတင္းတက္ခိုင္း ေနေသာေၾကာင့္ စည္းကမ္းမဲ့ လမ္းျဖတ္ကူးမႈမ်ား ေလ်ာ့သြားသည္။

 

စားေသာက္ဆိုင္ အဝေတြမွာ  စာတန္းေလးေတြ ကပ္ထား သည္။ “အလွဴခံမဝင္ရ” ဟု။ တစ္ခါက ႀကံဳဖူးသည္။ အဘြားႀကီးတစ္ေယာက္ တုန္ခ်ည့္ခ်ည့္ျဖင့္ ဝင္ေရာက္ ေတာင္းရမ္းသည္။ ဆိုင္ရွင္က      ေအာ္ထုတ္သည္။ “အလွဴခံမဝင္ရလို႔ ေရးထားတာ မျမင္ဘူးလား” “အဘြားက စာမဖတ္တတ္လို႔ပါကြယ္” တဲ့။ ဆိုင္ရွင္ ဘာေျပာရမွန္းမသိ။ အဲ့သည္လို စာမဖတ္တတ္ သူေတြက စည္းကမ္းခ်က္ကို မသိ။ စာဖတ္တတ္သူေတြကလည္း တမင္ မျမင္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ၾကသည္။ “ဤေနရာတြင္ ေသးေပါက္ရန္မဟုတ္” ဟု ေရးထားေသာ စာတန္းေအာက္မွာ  တစ္ေယာက္က ထပ္ျဖည့္ေပးထားတာ ေတြ႕ဖူးသည္။ “ညာဘက္နားမွာ သြားေပါက္ပါ” ဟူ၍။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ နင့္နင့္နဲနဲ ေရးသည္။ “ဒီေနရာမွာ ေခြးမ်ားသာ ေသးေပါက္ရန္” ဟု ျဖစ္သည္။ စာတန္းက ထိေရာက္သလားေတာ့ မသိ။ ေခြးေရာ၊ လူေရာ လစ္သလို ေပါက္ၾကသည္။ ဟာသေလးတစ္ပုဒ္ ၾကားဖူး၏။ ပြဲခင္းထဲမွာ ဇာတ္ကေနသည္။ မူးေနေသာ လူႏွစ္ေယာက္က ဇာတ္ပြဲၾကည့္ခ်င္ၾက၏။ သူတို႔မွာ ပိုက္ဆံကမရွိ။ သို႔ႏွင့္ ဇာတ္႐ံု ေဘးကထရံကို အေပါက္ေလး ေဖာက္ၿပီး ဝင္ၾကသည္။ ႐ိုး႐ိုး တိုးဝင္တာမဟုတ္။   ေလးဖက္ေထာက္ၿပီး ေနာက္ျပန္ႀကီး တင္ပါးနဲ႔ တိုးဝင္တာ ျဖစ္သည္။ လံုၿခံဳေရးက ဓာတ္မီးတဝင္းဝင္းနဲ႔ ေရာက္လာသည္။ သူတို႔ကိုျမင္ေတာ့ အလန္႔တၾကား တား၏။ “ေဟ့လူေတြ  ဒီအေပါက္က ထြက္လို႔မရဘူး.. ျပန္ဝင္စမ္း.. ျပန္ဝင္စမ္း”ဆိုျပီး အတင္း ထိုးထည့္သည္။ သူတို႔ လည္း ဇာတ္႐ံုထဲ ေအးေဆးေလး ေရာက္သြား၏။

 

တခ်ဳိ႕ၿခံဝန္းေရွ႕၊ ဆိုင္ခန္းေရွ႕ေတြမွာ “ၿခံလံုးဝ မေရာင္းပါ။ ဆိုင္လံုးဝ မငွားပါ” ဟု စာေရး ကပ္ထားရသည္အထိ ပြဲစားမ်ားကလည္း ေသာင္းက်န္းၾကသည္။  “ခံုျပည့္လွ်င္ လူပိုမတင္ပါ” ဆိုၿပီး  အထူးကားေတြက ပုရြက္ဆိတ္ေတာင္ ေနရာမရ။ ေနာက္ထပ္ နာမည္ေက်ာ္ စာတန္းေတြ ရွိေသးသည္။ အားလံုးလိုလိုက လိုက္နာမႈ နည္းပါးသည့္ စာတန္းေတြျဖစ္သည္။ “လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ.. တို႔ရန္သူ။ မႈခင္းကင္းစင္ရက္ သတၱပတ္။ ဝန္ထမ္းေကာင္းမွ ႏိုင္ငံေကာင္းမည္။ ယာဥ္တုိက္မႈ ကင္းစင္ေရးေန႔။ ကားတံခါးကို ျဖည္းျဖည္းပိတ္ပါ။ သင့္လံုၿခံဳေရးအရ စစ္ေဆးသည္ကုိ ၾကည္ျဖဴစြာ လက္ခံပါ။ ခါးပိုက္ႏႈိက္ သတိျပဳ။ ဆင္းမည့္မွတ္တိုင္ကို ႀကိဳေျပာပါ။ ေရွ႕တြင္ ေက်ာင္းရွိသည္၊ ျဖည္းျဖည္းေမာင္းပါ။ မည္သူ႔ကိုမွ အေႂကြးမေရာင္းပါ။ ဟြန္းမတီးရ နယ္ေျမ။ ေက်းဇူးျပဳ၍တန္းစီပါ။ သင့္ေၾကာင့္ မီးမေလာင္ပါေစႏွင့္။ ပညာေရးျဖင့္ ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ႀကီးဆီသို႔။ ဆိုဖာေပၚသို႔ တက္မထိုင္ရ။ သင္ေကာင္းလွ်င္ ကၽြႏု္ပ္မဆိုးပါ။ ထမင္းေကၽြးေသာ လက္ကို ျပန္မကိုက္ပါႏွင့္။ သတိ..ဗို႔အား  ၂၅၀၀။ လူလုိသိပါ။ သင္တန္းအတြင္း စကားမေျပာရ။မ်ဥ္းဝါ မေက်ာ္မီ ဝယ္ယူထားသည္မ်ားကို ေငြေပးေခ်ၿပီးမွ ဆိုင္အတြင္းမွ ထြက္ခြာပါ။ ဆိုင္အတြင္းသို႔ တိရစၧာန္မ်ား ေခၚမလာရ။ ကားပိတ္မရပ္ရ။ ညအိပ္ လက္မခံပါ။ လူသာလာပါ၊ ျပႆနာ ေခၚမလာပါနဲ႔။ ပိုက္ဆံေခ်းျခင္း သည္းခံပါ။ ipay ကတ္သံုးၿပီး စီးႏိုင္ပါသည္။ ယေန႔ေရာင္း ရေငြသည္ မနက္ျဖန္အတြက္ အရင္းျဖစ္သည္။ ဘယ္အရာမွ အလကား မရပါ  စသည့္ စသည့္ စသည့္။ စာတန္းေတြ၊ ေၾကျငာခ်က္ေတြ၊ စည္းကမ္းေတြ.... လူ႔အဖြဲ႕အစည္းထဲမွာ ေန႔တဓူဝ ပလူပ်ံလာေနသည္။

 

လူမႈဘဝ ခရီးလမ္းမွာ ေစာင့္ထိန္းစရာေတြ မ်ားလာေနသည္။ တျဖည္းျဖည္း မ်ားျပားလာေသာ စာတန္းမ်ားကို လူအမ်ားက အျပည့္အဝ လိုက္နာၾကပါသလား။ သင္ေရာ ကိုယ္ပါ စနစ္တက် လိုက္နာခဲ့ဖူးပါသလား။ စဥ္းစားစရာ ျဖစ္လာပါသည္။ အေသးအမႊား စည္းကမ္းခ်က္မ်ားကို ဖယ္၍ အႀကီးမားဆံုး ျဖစ္ေသာ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ၏ အသက္ျဖစ္သည့္ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒကိုေတာင္မွ    အျပည့္အဝ ေလးစားလိုက္နာဖူးၾကပါသလား။ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုမို႔လို႔ဟု ဆိုဆို၊ လက္ရွိ လိုက္နာေနရေသာ ထိုဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒႏွင့္ အျမဲတေစ ဆက္ဆံေနရသည့္ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ား အားလံုးလိုလိုပင္လွ်င္ ဖြဲ႕စည္းပံု စာအုပ္ႀကီး တစ္ခုလံုးကို အျပည့္အဝ ေက်ညက္ေအာင္ သိရွိၾကပါရဲ႕လား။ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ အာဏာရွင္စနစ္မွ ဒီမိုကေရစီစနစ္သို႔ ညင္သာစြာ ကူးေျပာင္းလ်က္ ရွိသည္။ ထိုအကူးအေျပာင္းတြင္ ႏိုင္ငံသားအားလံုး စနစ္တက်ပါဝင္ရန္ အေရးႀကီးပါသည္။ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္၊ ျဖစ္ခ်င္တာ ျဖစ္သည့္ေခတ္ တစ္ေခတ္ ကုန္ဆံုးခ့ဲပါၿပီ။ မကုန္ဆံုးေသးဟု သံသယရွိလွ်င္လည္း ကုန္ဆံုးေအာင္ လုပ္ရန္မွာ အားလံုးတာဝန္ ျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္က ႏြယ္နီမဂၢဇင္းတိုက္ ေလွကားမွာ ကပ္ထားတဲ့ စာတန္းေလးကေတာ့ လွပသည္။ ဖတ္ရတာလည္း အဆင္ေျပသည္။ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ အေနအထား ေရာက္ေအာင္ ဖန္တီးႏိုင္သည္ဟု ထင္သည္။

 

“ဒီေနရာေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အမိႈက္မပစ္ဘူး။ ကြမ္းတံေထြး မေထြးဘူးေနာ္” တဲ့။ ႐ိုး႐ိုးေလးပင္။ ၾကားေန ျမင္ေနက် စည္းကမ္းတစ္ရပ္ကို သိမ္ေမြ႕စြာ ေရးသားထားသည္။ ထို႔အတူပင္ “စားေကာင္းလွ်င္ တျခားသူမ်ားကို ေျပာျပပါ၊ စားမေကာင္းလွ်င္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကိုသာ ေျပာပါ” ဆိုသည့္ စာတန္းမ်ဳိးကလည္း စားသံုးသူကို ေက်နပ္ေစသည္။ ေရႊေပါက္ကံ ၿမိဳ႕သစ္ထဲက လမ္းခြဆံု ကြမ္းယာဆိုင္ တစ္ဆိုင္မွာ ဒီလိုေလး ေရးထားသည္။ “မနက္ျဖန္ တကယ္ အေႂကြးေရာင္းမယ္ေနာ္” တဲ့။ ေရးထားတာလည္း လွသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဖတ္သူျမင္သူ ေက်နပ္သည္။ စည္းကမ္းခ်က္ ထုတ္ျခင္းက အဓိကလား၊ လူတစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ စိတ္ဓာတ္က အဓိကလား ဆိုသည္ကိုေတာ့ ကိုယ္တိုင္ စဥ္းစားသံုးသပ္ၾကတာ ပိုအဆင္ေျပပါသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရခ်မွတ္ ေၾကညာထားသလိုပင္... “စည္းကမ္းျပည့္ဝေသာ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္” ဆီသို႔ အားလံုး ခ်ီတက္ေနၾကပါသည္။ ေနရာအႏွံ႔ ျပည့္ႏွက္ေနေသာ စည္းကမ္းခ်က္မ်ားႏွင့္အတူ ပင္ျဖစ္သည္။   ။

ဥကၠာကိုကို

Written by 7Day News
Thursday, 27 Dec 2012 16:02