ဒီစစ္ပြဲၿပီးရင္ ေက်ာင္း..တက္..ခ်င္..တယ္

(၁)
ေသမင္းဟာ
႐ိုင္ဖယ္ကို ပခံုးမွာခ်ိတ္
စာသင္ခန္း တံခါးေတြကို ပိတ္လိုက္တယ္ ….။
(၂)
စာအံသံေတြ ေပ်ာက္ဆံုး
ဗံုးဆံေတြ မိုးခ်ဳန္းသလို ရြာခ် …၊
          အမွန္တရားေတာင္ကုန္းကို
          လက္နက္ႀကီး အင္အားသံုးၿပီး
          သိမ္းပိုက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾကတယ္..။
မ်က္ရည္နဲ႔
အေလာင္းေကာင္ေတြေပၚက “အမွန္တရား” …
          ဘယ္ျပည့္တန္ဆာကေတာင္မွ
          ေလးစားမွာ မဟုတ္ဘူး ..။
စစ္ယူနီေဖာင္း ရင္ဘတ္ေပၚ
ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ တံဆိပ္ေတြဟာ
          စစ္ေဘးဒဏ္ေၾကာင့္ ေသသြားတဲ့
          ကေလးေတြရဲ႕ အေရအတြက္နဲ႔
          ထပ္တူအခ်ဳိးက်ပါသလား ..။
စစ္နတ္ဘုရားရဲ႕ သခ်ၤာကို
ငါ လက္ခ်ဳိးေရတြက္ေနတယ္..။
(၃)
စပါးပင္ပ်ဳိးရမယ့္ ေတာင္ယာေျမမွာ
ငါ့အေဖရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္အပိုင္းအစ
          ျဖစ္သလို ျမႇဳပ္ပစ္ခဲ့ရတယ္..။
အေျမာက္ဆံ ေပါက္ကြဲေနတဲ့ ေနရာကျမက္ပင္လို
မိသားစုဘဝေတြ ျပတ္ထြက္လြင့္စင္ၾက..၊
အေမေရ … ဒီ တစ္သက္ေတာ့
          ထမင္းလက္ဆံုစားခြင့္မရွိေတာ့ဘူး..။
ဦးေခါင္းထက္မွာ က်ည္ဆန္ေတြက
နတ္ဆိုးရဲ႕ ေလခၽြန္သံလို
          တရႊီရႊီျမည္ေနတုန္း
ေျမလႊာေအာက္က မိုင္းဗံုး
“ဝုန္း” ခနဲ ေပါက္ကြဲတယ္..။
ငါ့အနာဂတ္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဟာ
ေျခေထာက္တစ္ဖက္နဲ႔အတူ ျပဳတ္ထြက္လြင့္စင္သြားေပါ့ ..။
“ငါ့အိမ္ ငါ ျပန္လာတာေလ!!
ဒါဟာ ‘အသြားမေတာ္တစ္လွမ္း’ ျဖစ္ခဲ့ပါသလား”
          မ်က္ရည္အဝဲသားနဲ႔ ေမးခြန္းထုတ္မိ
          ငါ့ဘဝကေတာ့
ငါ့ ဒူးဆစ္လို ငံုးတိတိ ျဖစ္လို႔ေနေလရဲ႕..။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မုိးေခါင္ရပ္ဝန္းေဒသမွာ
          သားေပ်ာက္တဲ့ အေမေတြနဲ႔
          အေမေပ်ာက္တဲ့ သားေတြ
အားလံုးဟာ လူအျဖစ္ကေန ေလွ်ာက်
တိရစာၦန္ေတြလို အမဲလိုက္ခံေနရတယ္..။
အေမအိုတို႔ရဲ႕ ငိုေႂကြးသံ
ျမစ္ေသာင္ယံမွာ စီးဆင္း
ဧရာဝတီဟာ ေသြးခ်င္းခ်င္းနီ … လို႔။
(၄)
လက္ဝါးကပ္တိုင္ထက္မွာ
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတရားကို သံမႈိႏွက္
အာဏာပါးကြက္သားတို႔က ကြပ္မ်က္ၾကတာကို
          ‘စစ္ပြဲ’ လို႔ေခၚတယ္..။
စစ္ပြဲမွာ
ဘယ္သူႏိုင္ႏိုင္ … ဘယ္သူ႐ႈံး႐ံႈး
ေနာက္ဆံုးမွာ
အမွန္တရားကပဲ သိမ္းပိုက္၊
          မိဘမဲ့သြားတဲ့ ကေလးေတြကို
          ေလာကထဲ ေမာင္းထုတ္လိုက္ၾကတယ္..။
အို … ေသြးဆာသူတို႔
          ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္သူအေပါင္းတို႔ …
အျပစ္မဲ့သူေတြရဲ႕ ေသြးနဲ႔ ဘိသိက္ေျမႇာက္
သူသတ္ကုန္းမွာ ေဆာက္တဲ့ နန္းေတာ္ဆီ
ငါတို႔ ဘယ္ေတာ့မွ လက္အုပ္မခ်ီဘူး …။
(၅)
“က်ည္ဆံဖိုးေတြ ထပ္မျဖဳန္းပါနဲ႔
          ေပါင္မုန္႔တစ္လံုးေလာက္ ဝယ္ေပးပါ ..”
စစ္ပြဲတစ္ပြဲမွာ
          ပထမဦးဆံုးပစ္တဲ့ က်ည္ဆန္ ..။
          “ကုိယ္ခ်င္းစာတရား” ကို မွန္တယ္။
ကိုယ္ခ်င္းစာတရား က်ဆံုးျခင္းဟာ
ႏိုင္ငံေတာ္ စ်ာပန ပဲ ..။
ကဲ … အလံတစ္ဝက္ လႊင့္ထူၾက၊
          ကမာၻမေၾကသီခ်င္းကို ဆိုတဲ့အခါ
ငိုသံပါေနရတာေလာက္
ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းတာ မရွိဘူးေလ ..။
(၆)
“မုန္းတီးစိတ္ေတြ
ေနာက္မ်ဳိးဆက္ကို အေမြမေပးေစရ။ အာမဘေႏ ၱ”
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသီလယူသံ
ေကာင္းကင္ထက္မွာ ညံပါေစ။
ကေလးေတြရင္ထဲက ေတာင္းဆုနဲ႔
ငါတို႔အားလံုး ဝတ္ျပဳၾကရေအာင္ ..
          “ေမေမဝယ္ေပးတဲ့ ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚမွာ
          ဝလံုး ဝိုင္းဝိုင္းေတြ ျခစ္ဆြဲ
          ဒီစစ္ပြဲၿပီးရင္ ေက်ာင္း .. တက္ .. ခ်င္ .. တယ္”

Published on Sunday, 28 October 2012 03:35

Written by မင္းခိုက္စိုးစန္

 BY-http://www.maukkha.org/