ထင္သာျမင္သာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနၾကေသာ ေခတ္သစ္၊
စနစ္သစ္ႀကီးထဲတြင္ စိတ္ခ်မ္းသာျခင္းက တစ္ဝက္၊ စိတ္မခ်မ္းေျမ႕ ေၾကကြဲမႈမ်ားက
ရာခိုင္ႏႈန္း ပိုမိုမ်ားခဲ့သည္။ ႏုိင္ငံေတာ္ႏွင့္ ျပည္သူ
တစ္ေသြးတစ္သားတည္း မက်ေသးသည္ကေတာ့ အမွန္။ အထူးသျဖင့္ ဌာနဆုိင္ရာမ်ားႏွင့္
ျပည္သူလူထုၾကားတြင္ နားလည္မႈ လြဲေနၾကဆဲပင္ ျဖစ္သည္။ အရိပ္ေဟာင္းသည္ ေနာက္က
ကပ္ပါလာသလို အရိပ္အသစ္သည္လည္း မလႊမ္းမုိးႏုိင္ေသးေပ။ တစ္ခ်ိဳ႕
ဝန္ထမ္းမ်ားသည္လည္း ဖိခ်င္ ညႇစ္ခ်င္ေနၾကေသးသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ျပည္သူမ်ားသည္လည္း
ေပးခ်င္ကမ္းခ်င္စိတ္က မကုန္ေသး။ ေပးကမ္းလိုက္ရမွ ေအာင္ျမင္မည္ဟု
ကိုင္ဆြဲထားပံုရသည္။ မွားသည္မွန္သည္ကိုေတာ့ ျပန္လည္သံုးသပ္ ဆင္ျခင္သင့္သည္။
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲျခင္းမ်ားကို လိုလားသည္ဟုဆုိသည့္ ျပည္သူမ်ားသည္ပင္လွ်င္
မေျပာင္းလဲေသးေတာ့ ခက္ေခ်ၿပီ။ စက္မႈဇုန္ေတြ အၿပိဳင္းအ႐ုိင္း ေပၚထြက္လာသလို
ၿမိဳ႕ကြက္သစ္မ်ားသည္လည္း ေပၚထြက္လာေတာ့သည္။ ၿမိဳ႕ျပ ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္လာေတာ့
ဂုဏ္ယူဝမ္းသာရသည္။ ဝမ္းသာလို႔မွ မဆံုးေသး၊ ဝမ္းနည္းပူေဆြးမႈက
အင္ႏွင့္အားႏွင့္ ရင္ေတြကို ျဗဳန္းဆိုဝင္လာေတာ့ ၾကည္ႏူးမႈေတြ၊
ဝမ္းသာမႈေတြသည္ သဲထဲေရသြန္သလို ျဖစ္ခဲ့ရေတာ့သည္။
ဒီေနရာကက်ဴး၊ ဟိုေနရာက ဌာနပိုင္၊ ကုမၸဏီပုိင္... ပိုင္ဆုိင္ခြင့္ အရပ္ရပ္ျဖင့္ ေနရာဝင္ယူခဲ့ၾကသည္။ ဝယ္မိ၊ ေရာင္းမိ ေအာက္ေျချပည္သူမ်ားမွာ မ်က္စိသူငယ္၊ နားသူငယ္မ်ားျဖင့္ ေထာင္ေသာင္းသိန္းခ်ီၿပီး အိုးအိမ္ေတြ မဲ့ၾကရေတာ့မည့္ အေျခအေန စိုက္ခဲ့ရေတာ့သည္။ ျဖစ္ခဲ့ရ၏။ မ်က္ႏွာလႊဲခဲပစ္သလို လုပ္လိုက္ရင္ေတာ့ တုိင္းျပည္ဟာ ဆင္းရဲတြင္း နက္ေနလိမ့္ဦးမည္ဟု ထင္စရာ ျဖစ္လာသည္။ အာဏာပိုင္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားသည္လည္း မိမိတို႔ တုိင္းျပည္ကို အျခားႏုိင္ငံမ်ားႏွင့္ ရင္ေဘာင္တန္း ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္လာေအာင္ အစြမ္းကုန္ ေဆာင္ရြက္ေနၾကသည္။ ျပည္သူမ်ားသည္လည္း ထိုနည္းတူစြာ တုိင္းျပည္ကို အမွန္တကယ္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္လိုစိတ္ ရွိၾကမည္မွာ အမွန္ပင္။ သို႔ေသာ္လည္း ျပည္သူလူထုႏွင့္ သက္ဆုိင္ရာ အာဏာပိုင္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား အံလြဲေနပံုရသည္။ ျပည္သူလူထုမ်ားသည္လည္း ထစ္ကနဲရွိ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္မည္။ သမၼတႀကီးဆီ စာတင္မည္။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ညႇိႏိႈင္းမႈမ်ားသည္လည္း မေျပလည္မႈမ်ားႏွင့္သာ အျမဲ အဆံုးသတ္ခဲ့ရသည္။ ႏုိင္ငံေတာ္မွလည္း ျပည္သူသည္သာ အမိ၊ အဖ၊ ျပည္သူေတြမွလည္း ႏုိင္ငံေတာ္ အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားသည္သာ အမိႏွင့္အဖဟု ခံယူခဲ့ၾကသည္။
သို႔ေသာ္လည္း တလြဲ ဆံပင္ေကာင္းေနၾကဆဲပင္ ျဖစ္သည္။ အရွိ၊ အသိတရားမ်ားကို မ်က္ကြယ္ျပဳၿပီး လုပ္ကုိင္သလို ျဖစ္ေနၾကသည္။ လက္ရွိ ျဖစ္ေပၚေနေသာ က်ဴးေက်ာ္သူမ်ား၏ ျပႆနာသည္ပင္ မည္သို႔ အဆံုးသတ္မည္ကို မသိေသးေခ်။ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္သို႔ ေရာက္လာျပန္ၿပီ၊ သတ္မွတ္ရက္တို႔သည္လည္း တေရြ႕ေရြ႕ နီးကပ္လာျပန္ၿပီ။ ရင္ေလးစရာပင္။ က်ဴးျပည္သူေတြ၏ အိပ္မက္သည္ ႏုိဝင္ဘာ ၁၅ ရက္ျပည့္လွ်င္ လွႏုိင္ေတာ့မည္ မဟုတ္၊ ၿပိဳလဲၾကရေတာ့မည္။ ျပည္သူေတြ အုိးမဲ့အိမ္မဲ့ ျဖစ္ၾကရေတာ့မည္။ သက္ဆုိင္ရာမွလည္း သတ္မွတ္ရက္ေရာက္လွ်င္ မျဖစ္မေန ေဆာင္ရြက္ရေတာ့မည္။ ႏွစ္ဖက္ၾကား ေျမဇာပင္ ျဖစ္ရမည့္ သူမ်ားကေတာ့ ကေလးသူငယ္မ်ားႏွင့္ မသန္စြမ္း သက္ႀကီးရြယ္အုိမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ သူတို႔ေလးေတြ၏ အနာဂတ္သည္ လမ္းေဘးတြင္သာ အဆံုး သတ္ၾကရေတာ့မည္။ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူ ေလွ်ာ့ခ်ေရးကိုလည္း ႏုိင္ငံေတာ္မွ စီစဥ္ေဆာင္ရြက္လ်က္ ရွိသည္မွာလည္း အမွန္ပင္ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ ေဆာင္ရြက္ေနသည္ဟု ဆိုေသာ္လည္း ခုိကိုးရာမဲ့ လူတန္းစားမ်ားသည္လည္း ေလွ်ာ့မသြားသည့္အျပင္ ပိုမို၍တိုးပြားလာသည္။
ဤသည္ကို ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေနၿပီဟု ဆိုမည္လား။ အထုတ္ေတြဆြဲၿပီး ေျခဦးတည့္ရာ လြင့္ၾကရေတာ့မွာလား။ မွားသည္ကေတာ့ မွားခဲ့ၾကၿပီးၿပီ၊ အမွားကို အမွားကနင္းၿပီး အမွားေတြကို မ်က္ႏွာလႊဲထားလိုက္လွ်င္ အမွားေတြမွ ေပါက္ဖြားလာသူမ်ားသည္ အမွားမ်ားပင္ ျဖစ္လာေတာ့မည္။ ေက်ာတစ္ခင္းစာမွ် ဖန္တီးေပးလိုက္လွ်င္ ....။ ထိုသို႔ စီမံမႈျပဳလုပ္မေပးသည့္အျပင္ သူ႔ထိုက္ႏွင့္သူ႔ကံ ျပစ္ပယ္ထားလိုက္မည္ဆိုလွ်င္ အိမ္ေထာင္စု ေထာင္ခ်ီတို႔သည္ ဒီမိုကေရစီ ဆုိသည္မွာ အိမ္ေျခယာမဲ့ ႏြမ္းပါးသူတို႔ကို ႏွိပ္ကြက္ေသာ စနစ္ဟု ထင္ျမင္ယူဆ အမွတ္မွားသြားလွ်င္ ခက္မည္။ က်ဴးေက်ာ္ေနထုိင္သူမ်ားဘက္မွ ဘက္လိုက္၍ ေရးသားေနျခင္း မဟုတ္ေပ။ အျမင္တစ္ခုကို ဖလွယ္ျခင္းျဖစ္သည္။ က်ဴးေက်ာ္ေနထုိင္သူမ်ား၏ အိပ္မက္သည္ မၾကာခင္ တစ္စစီ ၿပိဳကြဲၾကရေတာ့မည္။ အားကိုးရာသည္ နတၳိ၊ ကယ္မမည့္သူ နတၳိ၊ ေျခလွမ္းမ်ားသည္လည္း ဘယ္အရပ္ ဘယ္ေဒသကို ဦးတည္ ရြက္လႊင့္ရေတာ့မည္ မသိ။ အနာဂတ္မဲ့ေသာ သံသရာကို ေလွ်ာက္လွမ္းရေတာ့မည္။ ဘဝအနာအဆာမ်ားသည္ ကုသဖို႔ေဆးမရွိ။ ကံ ကံ၏အက်ိဳးဟုပင္ ဗုဒၶတရားေတာ္ကို ႏွလံုးသြင္းၿပီး ဘဝတစ္ခုကို စရေတာ့ေပမည္။
ေအာင္ကိုဦး
ဒီေနရာကက်ဴး၊ ဟိုေနရာက ဌာနပိုင္၊ ကုမၸဏီပုိင္... ပိုင္ဆုိင္ခြင့္ အရပ္ရပ္ျဖင့္ ေနရာဝင္ယူခဲ့ၾကသည္။ ဝယ္မိ၊ ေရာင္းမိ ေအာက္ေျချပည္သူမ်ားမွာ မ်က္စိသူငယ္၊ နားသူငယ္မ်ားျဖင့္ ေထာင္ေသာင္းသိန္းခ်ီၿပီး အိုးအိမ္ေတြ မဲ့ၾကရေတာ့မည့္ အေျခအေန စိုက္ခဲ့ရေတာ့သည္။ ျဖစ္ခဲ့ရ၏။ မ်က္ႏွာလႊဲခဲပစ္သလို လုပ္လိုက္ရင္ေတာ့ တုိင္းျပည္ဟာ ဆင္းရဲတြင္း နက္ေနလိမ့္ဦးမည္ဟု ထင္စရာ ျဖစ္လာသည္။ အာဏာပိုင္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားသည္လည္း မိမိတို႔ တုိင္းျပည္ကို အျခားႏုိင္ငံမ်ားႏွင့္ ရင္ေဘာင္တန္း ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္လာေအာင္ အစြမ္းကုန္ ေဆာင္ရြက္ေနၾကသည္။ ျပည္သူမ်ားသည္လည္း ထိုနည္းတူစြာ တုိင္းျပည္ကို အမွန္တကယ္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္လိုစိတ္ ရွိၾကမည္မွာ အမွန္ပင္။ သို႔ေသာ္လည္း ျပည္သူလူထုႏွင့္ သက္ဆုိင္ရာ အာဏာပိုင္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား အံလြဲေနပံုရသည္။ ျပည္သူလူထုမ်ားသည္လည္း ထစ္ကနဲရွိ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္မည္။ သမၼတႀကီးဆီ စာတင္မည္။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ညႇိႏိႈင္းမႈမ်ားသည္လည္း မေျပလည္မႈမ်ားႏွင့္သာ အျမဲ အဆံုးသတ္ခဲ့ရသည္။ ႏုိင္ငံေတာ္မွလည္း ျပည္သူသည္သာ အမိ၊ အဖ၊ ျပည္သူေတြမွလည္း ႏုိင္ငံေတာ္ အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားသည္သာ အမိႏွင့္အဖဟု ခံယူခဲ့ၾကသည္။
သို႔ေသာ္လည္း တလြဲ ဆံပင္ေကာင္းေနၾကဆဲပင္ ျဖစ္သည္။ အရွိ၊ အသိတရားမ်ားကို မ်က္ကြယ္ျပဳၿပီး လုပ္ကုိင္သလို ျဖစ္ေနၾကသည္။ လက္ရွိ ျဖစ္ေပၚေနေသာ က်ဴးေက်ာ္သူမ်ား၏ ျပႆနာသည္ပင္ မည္သို႔ အဆံုးသတ္မည္ကို မသိေသးေခ်။ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္သို႔ ေရာက္လာျပန္ၿပီ၊ သတ္မွတ္ရက္တို႔သည္လည္း တေရြ႕ေရြ႕ နီးကပ္လာျပန္ၿပီ။ ရင္ေလးစရာပင္။ က်ဴးျပည္သူေတြ၏ အိပ္မက္သည္ ႏုိဝင္ဘာ ၁၅ ရက္ျပည့္လွ်င္ လွႏုိင္ေတာ့မည္ မဟုတ္၊ ၿပိဳလဲၾကရေတာ့မည္။ ျပည္သူေတြ အုိးမဲ့အိမ္မဲ့ ျဖစ္ၾကရေတာ့မည္။ သက္ဆုိင္ရာမွလည္း သတ္မွတ္ရက္ေရာက္လွ်င္ မျဖစ္မေန ေဆာင္ရြက္ရေတာ့မည္။ ႏွစ္ဖက္ၾကား ေျမဇာပင္ ျဖစ္ရမည့္ သူမ်ားကေတာ့ ကေလးသူငယ္မ်ားႏွင့္ မသန္စြမ္း သက္ႀကီးရြယ္အုိမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ သူတို႔ေလးေတြ၏ အနာဂတ္သည္ လမ္းေဘးတြင္သာ အဆံုး သတ္ၾကရေတာ့မည္။ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူ ေလွ်ာ့ခ်ေရးကိုလည္း ႏုိင္ငံေတာ္မွ စီစဥ္ေဆာင္ရြက္လ်က္ ရွိသည္မွာလည္း အမွန္ပင္ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ ေဆာင္ရြက္ေနသည္ဟု ဆိုေသာ္လည္း ခုိကိုးရာမဲ့ လူတန္းစားမ်ားသည္လည္း ေလွ်ာ့မသြားသည့္အျပင္ ပိုမို၍တိုးပြားလာသည္။
ဤသည္ကို ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေနၿပီဟု ဆိုမည္လား။ အထုတ္ေတြဆြဲၿပီး ေျခဦးတည့္ရာ လြင့္ၾကရေတာ့မွာလား။ မွားသည္ကေတာ့ မွားခဲ့ၾကၿပီးၿပီ၊ အမွားကို အမွားကနင္းၿပီး အမွားေတြကို မ်က္ႏွာလႊဲထားလိုက္လွ်င္ အမွားေတြမွ ေပါက္ဖြားလာသူမ်ားသည္ အမွားမ်ားပင္ ျဖစ္လာေတာ့မည္။ ေက်ာတစ္ခင္းစာမွ် ဖန္တီးေပးလိုက္လွ်င္ ....။ ထိုသို႔ စီမံမႈျပဳလုပ္မေပးသည့္အျပင္ သူ႔ထိုက္ႏွင့္သူ႔ကံ ျပစ္ပယ္ထားလိုက္မည္ဆိုလွ်င္ အိမ္ေထာင္စု ေထာင္ခ်ီတို႔သည္ ဒီမိုကေရစီ ဆုိသည္မွာ အိမ္ေျခယာမဲ့ ႏြမ္းပါးသူတို႔ကို ႏွိပ္ကြက္ေသာ စနစ္ဟု ထင္ျမင္ယူဆ အမွတ္မွားသြားလွ်င္ ခက္မည္။ က်ဴးေက်ာ္ေနထုိင္သူမ်ားဘက္မွ ဘက္လိုက္၍ ေရးသားေနျခင္း မဟုတ္ေပ။ အျမင္တစ္ခုကို ဖလွယ္ျခင္းျဖစ္သည္။ က်ဴးေက်ာ္ေနထုိင္သူမ်ား၏ အိပ္မက္သည္ မၾကာခင္ တစ္စစီ ၿပိဳကြဲၾကရေတာ့မည္။ အားကိုးရာသည္ နတၳိ၊ ကယ္မမည့္သူ နတၳိ၊ ေျခလွမ္းမ်ားသည္လည္း ဘယ္အရပ္ ဘယ္ေဒသကို ဦးတည္ ရြက္လႊင့္ရေတာ့မည္ မသိ။ အနာဂတ္မဲ့ေသာ သံသရာကို ေလွ်ာက္လွမ္းရေတာ့မည္။ ဘဝအနာအဆာမ်ားသည္ ကုသဖို႔ေဆးမရွိ။ ကံ ကံ၏အက်ိဳးဟုပင္ ဗုဒၶတရားေတာ္ကို ႏွလံုးသြင္းၿပီး ဘဝတစ္ခုကို စရေတာ့ေပမည္။
ေအာင္ကိုဦး
No comments:
Post a Comment